ραδιοβιολογία

Η μελέτη της επίδρασης των ακτίνων X πάνω στους ζωντανούς ιστούς. Η φυσιολογική επίδραση των ακτίνων X πάνω στους ιστούς, εξαρτιέται από τη δομή που επιδρά και το είδος του κυττάρου που τη δέχεται. Σε ασθενείς δόσεις, οι ακτίνες X επιδρούν διεγερτικά, σε μέτριες έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα και σε μεγάλες, καταστρεπτική ενέργεια. Βάση της ραδιοφυσιολογίας αποτελεί η ευαισθησία των κυττάρων στις ακτίνες X (ραδιοευαισθησία). Το 1906, οι Μπεργκονιέ και Τριμποντό διατύπωσαν τους νόμους της κυτταρικής ραδιοευαισθησίας. Σύμφωνα με τους νόμους αυτούς, οι ακτίνες X ενεργούν τόσο εντονότερα στους ζωντανούς οργανισμούς, όσο η αναπαραγωγική ικανότητα τους είναι μεγαλύτερη, όσο είναι πιο απομακρυσμένα από την περίοδο διαίρεσης και όσο οι λειτουργίες τους είναι λιγότερο ειδικευμένες. Γι’ αυτό η ακτινοβολία είναι απαραίτητο να επιδράσει σε αρκετό χρονικό διάστημα, ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να προσβάλει τα διάφορα κύτταρα στη στιγμή της μεγαλύτερης ραδιοευαισθησίας τους. Οι ακτίνες X επιδρούν εξάλλου ελάχιστα στα βακτηρίδια. Στον άνθρωπο, οι πιο ευαίσθητοι ιστοί είναι τα αιμοποιητικά όργανα· τα γεννητικά κύτταρα και τα κύτταρα του δέρματος πολλαπλασιάζονται. Βρέφος εξετάζεται για να διαπιστωθεί αν έχει προσβληθεί από ακτινοβολία (φωτ. ΑΠΕ).

* * *

η, Ν

κλάδος τής βιολογίας που μελετά την επίδραση τών ραδιενεργών ακτινοβολιών στους ζωντανούς οργανισμούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Νόθο αντιδάνειο συνθ., πρβλ. αγγλ. radiobiology (< λατ. radius «ακτίνα» + βιολογία)].